Spinnetjes in kleine hoekjes

Oké, dit is de situatie:
Stel je voor, dat er in meerdere hoeken van een ruimte kleine spinnetjes zitten.

Wacht – niet weggaan!

Ik ben zelf mega-enorm-hyper-jaiks-blegh-bang voor spinnen, dus wees niet bang, je zult in deze post niets tegenkomen over grote spinnen. Ik heb het niet over vieze, dikke, smerige – bluuhgh ik wil deze zin niet eens afschrijven, zo brr bleh vind ik spinnen.
Oké.
Goed.
Nog een keer.

.

Stel je voor, we hebben een ruimte met in meerdere hoeken van die piepkleine spinnetjes. We stellen ons voor dat het schattige, aandoenlijke spinnetjes zijn, zoals in dit plaatje.
Dun en ielig hangen ze in de hoek, bijna alsof ze zweven.
En stel dat die spinnetjes in die verschillende hoekjes daar enkele dagen blijven zitten, omdat ik te lui ben om ze weg te halen en besluit te wachten tot de schoonmaakster is geweest (werkster? Interieurverzorgster? Die laatste is de pc term volgens mij, al is het geen erg duidelijke term… Sandra. Haar naam is Sandra, dus laten we haar Sandra noemen).

Anyway. Terug naar wat ik wilde vragen.
Want stel je nou voor dat de hoeken waarin die spinnetjes hun intrek hebben genomen dicht bij elkaar zitten – zoals, laten we zeggen in de wc. Dan zijn die twee dunne, niet-enge spinnetjes zich toch zeker bewust van elkaars aanwezigheid?
Houdt dat in dat ze ook signalen naar elkaar sturen, dat communicatie plaatsvindt van de ene wc-hoek naar de andere? En zo ja, wat bespreken ze dan?

Het is geen zaak van levensbelang, dat weet ik, maar elke keer dat ik naar de wc ga, blijft die vraag opnieuw aan me plakken.

.

Ik zit op de wc

Mijn voeten staan op de grond. Aan beide kanten is een klein stukje ruimte tussen mijn voet en de muur van de wc. Ook is er een klein beetje ruimte van mijn voeten tot aan de deur.
En dus bevind ik me in een situatie waarbij er schuin voor me, in de hoeken vlak bij elke voet, een klein spinnetje in de hoek zweeft.

Misschien blokkeer ik zelfs hun gesprek een beetje, met mijn grote mensenvoeten. Oeh, is dat waarom ik ze niet kan horen? Nee, tuurlijk niet, dat komt omdat ik een mens ben (jaiks stel je voor dat we spinnen konden horen praten).

Gespreks-saboteur of niet, ik vraag me nog steeds af welke gesprekken er over mijn voeten heen worden gevoerd. Zijn deze twee spinnen vijanden? Vrienden? Frenemies? Ze hangen daar maar, elk in hun eigen hoek.
Of praten ze over ons?
Een egocentrische opmerking, I know, maar het is mijn wc, dus wie weet.

.

.

.

Oké. Geen vrienden dus. Meer kibbelende buren.
Jammer.
In Disney films zijn dieren altijd vrienden. Oh well, weer een jeugdillusie verstoord.

In elk geval hoef ik me nu niet meer af te vragen of ze vrienden zijn, deze twee.

Tenminste, totdat Sandra dinsdag komt.

Dan worden zowel Miep als Ria weggezogen, en kunnen twee nieuwe spinnen (Fasik en Belinda) hun intrek nemen in de hoekjes van mijn wc. Wie weet gaan zij vriendelijker met elkaar om.
Wie weet.

.

.