De Gulden Regel 2.0

We zijn er allemaal mee opgegroeid. De gulden regel.
Een regel zo oud als de weg naar Rome, waarschijnlijk nog een stuk ouder. Want elke cultuur, van oost naar west, naar thuis best, voor Christus, na Christus, iedereen heeft een of andere variant op deze regel:

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook de ander niet

Goeie regel wel, simpel en duidelijk.

Eenrichtingsverkeer

Oja, het is wel eenrichtingsverkeer.
Dat heb ik altijd jammer gevonden.
Want als iemand kwaad tegen mij begint te schreeuwen in de supermarkt, omdat ik mijn winkelwagentje voor de gerookte zalmplakjes parkeerde terwijl diegene daar juist bij wilde, dan betekent dat niet dat dit is hoe diegene behandelt wil worden.

Het betekent niet dat zij graag lekker de wind van voren krijgen in situaties waar een kleine ‘sorry mag ik er effe bij’ had volstaan. Nee het betekent niet dat ze mij behandelen zoals zij behandeld willen worden. Het betekent alleen dat diegene zich niet aan de Gulden Regel houdt.

De regel is immers ‘behandel anderen zoals je door hen behandelt wilt worden,’ en niet ‘anderen zullen jou behandelen zoals zij zelf behandeld willen worden’.

Reflex

Eerlijk gezegd vind ik het in de meeste alledaagse situaties niet moeilijk om anderen oké te behandelen. Ik ben een pleaser, ik doe het graag.
Of eigenlijk, ik doe het automatisch.

Waar ik meer moeite mee heb, is mezelf goed behandelen.

Perfectionisme. Strengheid. Zelf-kritiek, altijd maar door en door en dóórgaan totdat je erbij neervalt (en dan liefst nog effe doorgaan. En door. En door en door). Dit zit diep bij mij ingebakken.

Wanneer anderen ergens mee worstelen is de strengheid meestal ver te zoeken. Mild en begripvol zijn mijn woorden. ‘Ja het is ook moeilijk,’ en ‘nou je doet het hartstikke goed.’ Maar o wee als ik zelf ergens mee zit… Dan is het kritiek alom, duizend oordelen, schuldgevoel, en mezelf alsmaar verder pushen.

Langzaam zet ik hier stapjes in (whoop whoop).
En iets wat me daarbij geholpen heeft is het omkeren van dez Gulden Regel.